Σάββατο 24 Μαρτίου 2012

Άνοιξη ΙΙ

Μεταμορφωμένα δευτερόλεπτα.
Η δεύτερη συνειδητοποίηση του γύρου μου κόσμου με βρήκε πιο προετοιμασμένη.

Είχα ήδη δει τα φορτωμένα κλαδιά να χορεύουν,ώστε να ικανοποιήσουν τις ορέξεις του καπετάν ανέμου,και είχα ήδη προλάβει να εισπνεύσω το άρωμα.

Μα να,που κάποιος άλλος εκτίμησε βαθύτερα το χορό τους.
Ένα μικρό κορίτσι άφησε το χέρι της μητέρας του και κάλυψε το στόμα της αφήνοντας ένα μεγάλο επιφώνημα έκπληξης και θαυμασμού.
<<Αααααα>>
Έδειξε το δέντρο και είπε,<<Δες, άνθισε!>>.

Και τότε στο προσωπάκι της άνθισε το πιο αγνό χαμόγελο που είχα δει ποτέ μου.Μπροστά της έβλεπε την άνοιξη την ίδια να της μιλά.Μπορεί να γνωριζόταν με το δέντρο,και πρώτη φορά εκείνη τη στιγμή,να το ερωτεύτηκε.

Λιωμένα Δευτερόλεπτα που επιμηκύνονται, ώσπου να με αλλάξουν.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου