Παρασκευή 5 Απριλίου 2013

Ουφ.

Θέλω να μαι κοντά σου στις παύσεις.
Εκείνη τη στιγμή που όλο σου το είναι κάνει παύση.
Στο τέλος μιας  μέρας,
που όσο και αν προσπάθησες 
δεν έχεις πια τίποτα να πεις ή να κάνεις.
Παρά να νιώσεις πόσο μετέωρος είσαι μέσα στο χρόνο.
Τότε που νιώθεις πως χρόνος δεν υπάρχει
πως δεν έχει σημασία αν σκοτείνιασε ή αν ξημέρωσε.

Εκείνη την παύση που δεν μπορείς για κανένα λόγο να γεμίσεις
γιατί ξέρεις πως ό.τι και και να πεις
θα είναι μόνο μια θλιβερή ηχώ της αλήθειας.
Εκείνη τη παύση που οι σκέψεις γίνονται βάσανο.
Εκείνη η παύση που 'ναι γεμάτη τέρατα.

Τότε,πόσο θα θελα να μαι κοντά σου.
Γιατί αυτή η παύση με έχει εξοντώσει 
και ξέρω, πως ούτε και εσύ την αντέχεις.

Δευτέρα 25 Φεβρουαρίου 2013

Λένε.

Λένε πως η άνοιξη έχει έρθει 
όταν μισείς χωρίς λόγο τη σελήνη.
ή όταν αγαπάς τα ανοιχτά-ερμητικά κλειστά-παράθυρα.
Η Θεά της μοναξιάς διέταξε ακόμα μια φορά
να σταθώ απέναντι της ολόγυμνη και ολομόναχη.
Ολομόναχη  σε άδειο προαύλιο εκκλησίας.
Ευτυχώς ήρθαν οι νεφέλες
μπροστά  στα μάτια μου και με σώσανε.
Ύστερα φύγανε και αυτές.


Ήχος από χρυσό δαχτυλίδι
που πέφτει σε ασημένιο τάσι.

Τρίτη 29 Ιανουαρίου 2013

Φτου και βγαίνω.

Μια κοπέλα παίζει κρυφτό
για να σωθεί.
Μα δεν τα φυλάει κανείς.
Έτσι στο φτου ξελευτερία
είναι απλά μια τρελή
που φωνάζει μόνη της στη πλατεία.