Πέμπτη 27 Μαρτίου 2014

pas assez


Ναι,κυρία.
Αλλά τα πόδια
με βολεύουν πάνω στο τραπέζι.
Οπότε όχι αρκετά
όχι,κυρία.
Όχι αρκετά κυρία.

Σάββατο 15 Μαρτίου 2014

Ύπνου επάρκεια.

Την αγκαλιά στον ύπνο
ποτέ δεν άντεξα
έστω
ποτέ δεν άντεξα
τη διαρκή αγκαλιά στον ύπνο.
Έχω την ανάγκη να ακολουθώ την διαρκή ροή των ονείρων μου.
Η στασιμότητα πάντα με εγκλώβιζε.
Αυτό που ήθελα ήταν απλά να σ'ακουμπάω.
Μ' έναν τυχαίο τρόπο,το χέρι μου κάπως είχε απλωθεί και πήγε στη μεριά σου.Ή το πόδι σου ξεχάστηκε και κάπως μπλέχτηκε με το δικό μου,και τώρα έχω δυο τετραγωνικά εκατοστά ζεστής σάρκας να μου αρκούν για να σε νιώσω δίπλα μου.
Μ'έναν τυχαίο τρόπο το χέρι μου απαντώντας στα όνειρά μου,ή στα δικά σου-δε ξέρω- έψαξε να βρει.
Μου αρκεί.
Αυτή η βεβήλωση των προσωπικών ορίων
σαν αποδοχή ότι υπάρχεις και ότι χαίρομαι που είσαι εκεί.
Ότι δεν θα θελα να ήσουν κάπου αλλού.